augo Kaune ir baigusi grafikos studijas Vilniuje netruko įsilieti į parodinę „Naujosios komunikacijos mokyklos“ veiklą, pradėjo kurti bendrus meno projektus su Ozarinsku ir prisidėdavo jam rengiant pasiūlymus architektūros konkursams. Individualiai šiuolaikinio meno parodose ji beveik nedalyvavo. Visgi jos meniniai interesai ir techniniai gebėjimai, kaip netruksime įsitikinti, bendruose jų darbuose reiškėsi labai stipriai. Be to, Ozarinskui ir Čeponytei dar studijuojant gimė dukra, ir gyvenimas šeimoje, kiek pristabdęs moters mokslus bei karjerą, pasiūlė nemažai temų kūrybai. Čeponytė dirbo ir grafikos dizainere – buvo populiaraus kultūros savaitraščio „Šiaurės Atėnai“ dailininkė (1991–1993) bei ŠMC dizainerė (1993–1998). Kai ŠMC įsidarbino ir Ozarinskas, dėl finansinių sumetimų Čeponytė keleriems metams perėjo į reklamos agentūrą, o galiausiai tapo laisvai samdoma grafikos dizainere. Apie 2002 m., pasibaigus jų bendros kūrybos etapui ir iširus šeimai, Čeponytė tęsė dizaino praktiką.